fbpx

Deur Sebastiaan Biehl
Waaroor gaan Orania? Mag swartmense ook daar bly? Hoekom wil julle julleself isoleer? Wie is ‘n Afrikaner? Hoekom kan jy jou Afrikanerskap nie ook in ‘n gemengde Suid-Afrika uitleef nie? Skop julle nie teen die prikkels nie? Is dit die opoffering werd? Gaan dit nie maar daaroor om net tussen wittes en veilig te wees nie? Hoekom kan julle nie met swartmense saamleef en ‘n beter land vir almal help opbou nie?
Al die soort vrae word gedurig van mede-Afrikaners, buitelanders, joernaliste en wie ook al aan Oraniërs gevra en dan dobber ons heen en weer om net eers vooroordele uit die weg te ruim en dan praat ons oor die verskil tussen die rasse, hoe erg dit buite gaan, oor misdaad, hoe Suid-Afrika na die afgrond toe beweeg, wat in Zimbabwe gebeur en ons voorland is, ens.
Ander weer sal lang filosofiese relase skryf wat natuurlik nodig is, maar wat net ‘n intellektuele minderheid verstaan en wat vriend en vyand verwar ( wat wel ‘n goeie taktiek is as dit by die vyand kom).
‘n Strewe, ‘n idee, moet in ‘n paar eenvoudige woorde gegiet kan word wat dit alles opsom en wat dan filosofies en ideologies uitgebou, verduidelik en beredeneer kan word.
Ons sê gereeld waaroor Orania nie gaan nie: nie oor rassisme nie, nie oor isolasie nie, nie oor gekose agterlikheid en vyandigheid teenoor ander kulture nie.
Ook nie net oor veiligheid, werk, ‘n skoon natuur en ‘n rustige lewe nie, dit is bysake wat ‘n mens elders ook kan kry.
Volgens my kan die strewe van Orania in drie kernbeginsels opgesom word: Vryheid, volkseie arbeid en Christenskap.
Vryheid beteken dat ons as volk ons self wil regeer, tot op die hoogste vlak soos wat dit toepaslik raak. Tans is ons ‘n dorp en is tevrede met plaaslike selfbestuur, want ons het nie die kapasiteit vir meer nie, maar ons wil ook nie minder aanvaar nie, want ons plaaslike bestuur werk en gee ons gerustheid dat ons vir onsself kan sorg. Dit mag egter nie die einddoel wees nie. Soos ons groei moet ons streef na streeksoutonomie en uiteindelik onafhanklikheid.
Vryheid gaan oor elke aspek van jou lewe: die reg om jou eie taal in die openbaar te praat, om deur mense bedien te word wat jou mense is, om veilig en rustig tussen jou mense te bly, om regters en leiers oor jou te hê wie jy kan vertrou om jou sake te hanteer en om billik teenoor jou as Afrikaner op te tree. Vryheid is tasbaar, maar dit is ook simbolies: die Vryheid tot die uitlewing van jou kultuur en die vertoon en eer van jou simbole, nie net in die binnekamer nie, maar juis in die openbaar, en sonder dat dit aan mense aanstoot gee, want die mense saam met wie jy die Vryheid deel, voel ewe sterk daaroor. Vryheidsimbole is jou eie vlag, jou eie geldeenheid, jou eie volkslied, jou eie museums, volksfeeste en vakansiedae.
Volkseie arbeid dek die aspek van die ekonomie. Dit is ten nouste verbind met Vryheid. Vele Afrikanerorganisasies in Suid-Afrika praat oor Vryheid, maar min pas volkseie arbeid konsekwent toe. Die waarde daarvan kan nie hoog genoeg geag word nie. Sonder volkseie arbeid gaan geen meerderheidsbesetting plaasvind nie en gaan ons vir ewig ‘n koloniale volk bly: ‘n volk wat eintlik nie ‘n volk is nie, maar ‘n klas wat altyd in die minderheid is en wat met sy geld ander mense opbou en self nie in staat is om selfs eenvoudige werk te doen nie. Geen Eerste Wêreldse samelewing kan ontstaan as ‘n volk nie in staat is om alles self te doen nie. As ‘n land ontwikkel is, kan ‘n mens sekere take uitkontrakteer aan die wat beter of goedkoper is, maar eers as jy reeds gevestig is. Selfs dan is dit nie ‘n wenslike pad nie.
Danksy die vereiste vir volkseie arbeid het ons weer begin om ambagsvaardighede in Orania te ontwikkel. Geen samelewing wat iets wil beteken kan sonder sy middellaag van tegnici en ambagsman bestaan nie. Veral in die opboufase is mense soos bouers, elektrisiëns, loodgieters en werktuigkundiges belangrik. Die Duitse ekonomie, een van die sterkste in die wêreld, is nie gebou op lae lone nie, en nog minder op die uitvoer van grondstowwe nie, maar op goeie produkte deur goeie vakmanskap. Die volkseie arbeid beginsel moet konsekwent toegepas word as ons Vryheid meer as net teorie en drome moet wees. Die spesifieke werker op grondvlak mag dalk nie besef dat hy ‘n bydrae tot Vryheid lewer nie, maar die waarde daarvan moet die samelewing besef en daarom so iemand op die hande dra.
Volkseie arbeid kan natuurlik verder gevat word en volkseie denke insluit, want kenniswerk is ook werk. As ‘n volk afhanklik raak van vreemde ideologieë, soos ons tans afhanklik raak van die ideologie van liberale individualistiese verbruikersgewoontes, sal sy vryheidsgees daarmee saam verdwyn.
Laastens, maar nie die minste nie, is Christenskap ons derde kernbeginsel waarop Orania en die volkstaatstrewe gebou is. Die Afrikanervolk verloor sy fondasie as dit van die Christelike lewens- en wêreldbeskouing afstand doen. Trouens, sonder ons Christelike ingesteldheid verloor Afrikanerskap sy betekenis, sy inhoud en sy glans. Waarvoor sal ons al die opofferings doen, as ons nie ‘n Christelike samelewing (met al sy menslike beperkinge) tot stand wil bring nie, maar net die duiwel in Afrikaans wil dien? ‘n Gesonde gesinslewe, eerlike besigheid, wedersydse vertroue, die versorging van hulpbehoewendes en die vreedsame saamleef met jou naaste is bykans ondenkbaar sonder ons Christelike tradisie.
Christenskap gaan verder as slegs ‘n morele leefwyse, maar die morele onderbou van so ‘n samelewing is die fondasie waarop die kerk sy reddingstaak kan doen en waarbinne mense tot bekering geroep kan word. Dit is wel nie die rol van die gemeenskap as geheel om die kerk se werk te doen nie, hulle moet net die onderbou verskaf en instand hou, en die individuele Christene, predikante sowel as leke, het die taak om die Bybelse boodskap uit te dra.
Al die dinge wat ons tans so oor kerm en wat verkeerd is in die ANC-Suid-Afrika het te doen met die uithaal van God uit die grondwet en die wegbeweeg van Christelik gebaseerde wette en gebruike na sekulêre en selfs heidense wette en gebruike. Natuurlik moet ons waak teen fanatisme, ons wil ‘n Christelike samelewing bou, maar nie een wat deur een denominasie of erger nog, een sekte met hulle eng en eensydige vertolking van die Bybel beheer word nie. Die oorgrote meerderheid Afrikaners is Christene, en ‘n aansienlike deel daarvan selfs Christene wat hulle godsdiens leef. As ons erkenning aan God gee en dit konsekwent uitleef, van burgemeester tot handwerker, sal Orania en sy strewe geseën word.

Vryheid! Volkseie Arbeid! Christenskap!