fbpx

Volgens die selfverklaarde verligte, nierassige, geglobaliseerde meningsvormers wat hulle geld daarmee verdien om een anti-Afrikanerartikel of verhandeling na die ander te skryf, is die gewone Afrikaner rassisties omdat hy nie met swartes na ure sosiaal verkeer nie. Die Orania- Afrikaner is superrassisties, omdat hulle boonop ook in werkstyd en vir besigheid nie met swartes wil verkeer nie, aldus die redenasie.

Alhoewel ons weet dat dié soort redenasie onsin is, word talle mense, veral diegene wat nie die Suid-Afrikaanse opset ken nie, soos buitelanders, negatief teenoor die Afrikaner en Orania spesifiek beïnvloed en wil juis die plek van die “superrassiste” besoek  vir ‘n soort “koue rilling toerismeervaring”.

In Orania werk en leef ons toekomsgerig en wil ons ons nie in eindelose debate oor wit skuld en rassisme laat betrek nie, maar ons word keer op keer daarin ingesleep en moet standpunt inneem oor ons verhouding met swartmense en ons houding teenoor apartheid en rassisme.

Wat eerstens opval, is dat die apartheidbedeling, wat algemeen as besonder rassisties veroordeel word, kontak en wisselwerking tussen witmense en ander rasse op werksvlak toegelaat en later selfs bevorder het, maar natuurlik met die veronderstelling dat die witman die baas en die anderskleurige die ondergeskikte is. Sosiale verkeer was egter nie graag gesien nie en is ontmoedig, of selfs verbied.

Soos ons almal weet, het die vreemde verdeling van “arbeidskontak aanvaarbaar, sosiale kontak nie aanvaarbaar nie” nie gekeer dat die swartmense die mag in die land oorgeneem het nie.

Orania word daarvan beskuldig dat ons die niekonsekwentheid van apartheid konsekwent tot totale isolasie voer en geen kontak met vreemde rasse wil hê nie. Dit mag in sekere gevalle vir enkeles wat Orania toe kom selfs ‘n trekpleister wees, maar in vandag se tyd is die houding van ‘n soort “superapartheid” nie net in Suid-Afrika nie, maar wêreldwyd onaanvaarbaar en maak ons kwesbaar en ‘n teiken.

Ons behoort die apartheidlogika soos bo beskryf, om te keer en te sê: kontak op arbeidsvlak is onaanvaarbaar, maar op sosiale vlak is dit wel aanvaarbaar. Immers is daar ‘n sterk motivering om nie van swart arbeid nie, maar van volkseie arbeid gebruik te maak wat ook nie-Oraniërs kan begryp. Deur volkseie arbeid skakel jy konflikte en misverstande uit wat ontstaan waar ‘n verskillende werksetieke en verskillende tale en gelowe opmekaar tref. Ten spyte van die lippetaal ten gunste van ‘n “multikulturele” werksplek lewer dit in praktyk geen toegevoegde waarde op nie, maar skep frustrasie en konflik en verlaag selfs produktiwiteit en effektiwiteit, byvoorbeeld as begrippe nie verstaan word nie en dit wat vir die een ‘n goedbedoelde grap is, vir die ander een ‘n persoonlike belediging is. Alhoewel dit om polities-korrekte redes selde luid verkondig word, is daar oorgenoeg bewyse om hierdie stelling te steun. Om in tye van wydverspreide Afrikanerarmoede vir jou eie mense werk te skep is ook iets wat verdedig kan word teenoor nie-Afrikaners, veral as die regering deur diskriminerende wetgewing swartmense bevoordeel. Om egter te probeer redeneer dat jy “uit beginsel” nie met ‘n swarte by een tafel kan sit en ‘n drankie kan drink nie, is van die begin af ‘n uitsiglose poging, en in elk geval onaanvaarbaar. In die werksopset is daar ‘n afhanklikheidsverhouding, in die kuieropset is dit ‘n verhouding van gelykheid.

Die apartheidredenasie was dat wanneer iemand jou ondergeskikte is, hy jou nie bedreig nie want hy vat nie jou werk nie en bedreig nie jou ekonomiese mag nie. Wat tydens apartheid ten alle koste vermy moes word, was gelykheid, nie net op werksvlak nie, maar veral op sosiale vlak. Soos die ondervinding geleer het, was die ondergeskikte en onopgeleide werkers nietemin ‘n ekonomiese mag wat die land tot stilstand kon dwing.

Orania se strewe is nog nooit ondermyn deur swart gesagsfigure, amptenare, joernaliste of toeriste nie wat een keer in hulle lewe hierna toe kom, met Orania se verteenwoordigers vergader, iets saam eet en dan met ‘n positiewe houding weer wegry. Daarteenoor bedreig die vestiging van plase of nywerhede met swart werkers ons posisie wel. Vreemd genoeg is daar minder onmin oor laasgenoemde as oor eersgenoemde.