fbpx

BijbelgordelNadat die NG Kerk onlangs ʼn wesenlike besluit oor huwelike tussen persone van dieselfde geslag geneem het, is die Afrikaanse media weer gedomineer deur artikels, briewe en redaksionele kommentare oor die rol van die kerk in ʼn moderne Westerse samelewing. Die huidige debat onder Afrikaners oor die toekoms van die Afrikaanse kerk en die voortbestaan van ons Christelike geloof fokus hoofsaaklik op ʼn afspeel van twee moontlike opsies. Die een is ʼn suiwer konserwatiewe benadering van behoud, terwyl die ander ʼn suiwer liberale benadering van aanpassing is om aan die mens se moderne behoeftes te voldoen.

Die NG Kerk se besluit staan nie in isolasie nie. Dit is deel van ʼn internasionale liberalisering waarvolgens Bybelse geloofsoortuigings toenemend tot die private beperk word en kerke desperate pogings aanwend om by mense se behoeftes aan te pas ten einde relevant te bly.

Die VSA, dié land met die grootste Christelike bevolking in die wêreld, het vroeër vanjaar gesien hoe Christenskap tot die private ruimte beperk word met verskeie hofuitsprake teen Christelike beginsels. Voor die VSA het hierdie proses in bykans elke Wes-Europese land plaasgevind. In Suid-Afrika sien ons dieselfde aanslag teen Christenskap.

Die gerespekteerde Amerikaanse konserwatiewe skrywer, Rod Dreher, skryf onlangs in Time-tydskrif dat Amerikaners nou in ʼn kultureel post-Christelike land leef. Dreher identifiseer die moderne kultuur van individualisme as die kern van die probleem in Amerika. Die verval van die tradisionele huwelik is slegs een gevolg van die totale verval van die gemeenskap as die draer van tradisionele waardes. Gesinne wat saamkom en ʼn sterk gemeenskap met gedeelde waardes vorm, bestaan byna nie meer in Westerse lande nie.

Dreher stel ʼn sogenaamde Benedictus-opsie vir Christene voor. Die filosoof, Alasdair MacIntyre het in 1982 in sy boek, After Virtue, vandag se kulturele verval met die kulturele verval van Antieke Rome vergelyk. Benedictus van Nursia, ʼn jong Christen het uit Rome getrek om in afsondering in ʼn woud oor die verknorsing van sy volk te gaan bid. ʼn Gemeenskap van tradisionele Christene het om hom ontstaan en regdeur die vroeë Middeleeue het sogenaamde Benediekse gemeenskappe tot standgekom wat die Roomse beskawing en Christelike waardes lewendig gehou het.

Andrew Walker, ʼn gerespekteerde Christelike skrywer in Amerika stel ʼn ander opsie, die Kuyper-opsie voor. Abraham Kuyper, Nederlandse dominee en politikus uit die laat negentiende eeu, het ʼn meer Neocalvinistiese benadering tot ʼn veranderende wêreld voorgestaan. In hierdie idioom moet Christene nie die veranderinge in die wêreld as ʼn bedreiging beskou nie, maar eerder dit as ʼn gegewe aanvaar en binne hierdie realiteit ruimtes skep om steeds ʼn suiwer geloofslewe te lei.

Walker vra vir ʼn benadering waar Christene teen die wêreld, maar ook vir die wêreld is. Christene moet dus tot ʼn mate onttrek en hergroepeer, maar daar moet ook ʼn voorvoetbenadering wees om steeds die boodskap van tradisionele waardes in die wêreld uit te dra. Die daarstel van sterk Christelike gemeenskappe soos wat nog in die Bybelgordel in Nederland en sommige Oos-Europese lande teenwoordig is, is nodig, maar Christene moet ook voortgaan om in post-Christelike ruimtes mense aan die langtermyn oplossing wat Christelike waardes vir die wêreld inhou, te herinner. Orania kan hier ʼn unieke rol speel as ʼn Christelike ruimte wat na binne en buite fokus.