fbpx

South Africa have use a butter (sic) trading on buying a crude oil, to avoid often raises on Petrol price.EFF op Facebook

We mean; we have to use our own mineral resources like Gold and Platinum to buy a crude oil, rather than using our currency.

Viva EFF for this, Vivaaaaassaaa!!!

Aan die woord is Julius Malema, wat klaarblyklik die handelsbeleid van sy te stigte party, die Ekonomiese Vryheidsvegters (EFF) toelig. Die eerste reaksie op hierdie Facebook inskrywing is: “Dis is what we cal a fresh mind of young learders”. Verwys gerus na die foto van die plasing hierlangs.

Om ruilhandel (“barter”, nie “butter” nie) voor te stel as alternatief vir die norm van internasionale handel is nie alleen naïef nie, maar bied ook geen bykomende voordeel nie, want die Rand se waarde word reeds ten nouste gekoppel aan die wêreld se vraag na Suid-Afrika se minerale. Al wat sal gebeur is dat ‘n effektiewe handelsmeganisme vir ‘n oneffektiewe een verruil sal word, wat kostes sal verhoog en presies die teenoorgestelde sal regkry as wat hy beloof.

Tog blyk dit duidelik dat daar ‘n groot vraag na sy retoriek is, soos wat die ondersteuner se reaksie aandui.

In ‘n onlangse rubriek in Beeld skryf Jan-Jan Joubert “Die EFF is sekerlik tot dusver die interessantste en gevaarlikste nuwe rolspeler op die politieke verhoog in die aanloop tot volgende jaar se algemene verkiesing.”

Jan-Jan beaam Eugene Brink van Solidariteit se vroeëre mening dat befondsing vir die EFF ‘n baie groot struikelblok is.

Die voorlopige indruk wat ek kry is dat die EFF besig is om aansienlike steun te monster. In die eerste paar weke nadat hulle hul amptelike Facebookblad opgestel het, het hulle ongeveer 1,000 volgers per week bymekaargemaak, maar na ‘n paar weke het hul blad sowat 1,000 nuwe volgers per dag gekry, en het hulle na 6 weke die 30,000 kerf verbygesteek.

Om hierdie getal in perspektief te stel, word dit in die grafiek hieronder vergelyk (ten tye van skrywe) met die aantal volgers van organisasies wat langer reeds ‘n profiel op Facebook handhaaf en meer bemarkingsfondse het:FB per organisasie

Teen middel Augustus behoort die EFF die ANC verbygesteek het met Facebookvolgers indien hulle die huidige astronomiese groei volhou. Indien elke volger R10 per maand aan die EFF bewillig, behoort verkiesingsbefondsing nie so ‘n groot kopseer vir hulle te wees nie.

Facebook verteenwoordig wel nie ‘n stembus nie, maar die tendens word verder bevestig deur ‘n meningspeiling wat in die Sowetan gepubliseer is. Daarvolgens beplan een uit vier jong Suid-Afrikaners om vir die EFF te stem. Die steekproef in die peiling is verteenwoordigend van alle rasse, met 30% van die swart jeug wat beplan om vir die EFF te stem. Dit vergelyk met 35% van die steekproef wat beplan om vir die ANC te stem, terwyl slegs 15% beplan om vir die DA te stem.

Die EFF se stelling dat hulle van plan is om die DA as amptelike opposisie te vervang lyk, ten minste wat die jeug jonger as 35 betref, nie te vergesog nie.

Frans Cronje van die Instituut vir Rasseverhoudinge (SAIRV) beskou die EFF as ‘n simptoom van die armoede, werkloosheid, uitsigloosheid en ontevredenheid wat hoogty vier onder Suid-Afrika se jeug. Dit is te verstane, want 40% van Suid-Afrikaners onder 40 is werkloos, terwyl hulle elke dag sien (in winkels en in die media) hoe ander in weelde leef. Hy waarsku dat ons onsself maar moet voorberei op iemand wat hierdie boodskap bring, want as dit nie Malema is nie, sal iemand anders gereed staan om dit te doen.

Wat is die EFF se boodskap? Dit is maklik om Malema by die agterdeur uit te gooi op grond van sy houtwerkpunt en wanbegrip van handelsbeleid. My oorsigtelike ondersoek na die EFF dui egter aan dat Floyd Shivambu, Malema se grootste politieke bondgenoot in die ANC jeugliga, die breinkrag van die beweging is.

Shivambu is ‘n gegradueerde in Politieke Wetenskap aan Wits en was ook studenteraadsvoorsitter tydens sy studies daar. Hy is ‘n groot aanhanger van die omstrede (maar tog aangeskrewe) Cambridge ekonomie-professor Ha-joon Chang, veral sy boek “Rethinking development economics”, wat Shivambu graag aanbeveel.

Chang argumenteer dat staatsinmenging in die ekonomie nodig is vir ‘n suksesvolle ontwikkelingsekonomie of ontwikkelende staat. Hierdie teorie is nie uit die lug gegryp nie, maar is gegrond op sy ervarings as jong Suid-Korean. Suid-Korea se ekonomie is een van die sogenaamde Asiatiese Tiere en daarmee een van die ekonomiese wonders van die afgelope halfeeu wat ontwikkeling betref. Chang het self ook ‘n artikel neergepen met raad vir die ekonomiese ontwikkeling van Suid-Afrika, waarin hy die nasionalisering van die banke aanmoedig.

Chang se gedagtelyn (hoewel nie kommunisties nie, maar uiters proteksionisties of ekonomies-nasionalisties), word soos manna uit die hemel opgeraap deur die EFF wat die nasionalisering van banke, myne en grond sonder vergoeding as hul ekonomiese panaseë najaag. Die kulturele verskille tussen Suid-Afrika en Korea, asook die vermenging met Marxisme, laat egter groot vrae of die EFF se beleid op enige iets anders as hongersnood en algehele armlastigheid kan uitloop.

Die EFF se groot aantrekkingskrag is myns insiens nie soseer hul beleid, as hul akkurate beskrywing van die ANC se mislukkings nie. Van onderwys, werkloosheid tot mediese dienste, druk die EFF die vinger op die ANC se seerplekke en dráái hulle. So, byvoorbeeld, het hulle die retoriese vraag gevra waarom pres. Mandela in ‘n privaat hospitaal behandel word en nie in die Chris Hani Baragwanath (soos arm swartes) nie. ‘n Tweede voorbeeld is waar Shivambu skryf dat die ANC nie eenvoudig kan voortgaan om Apartheid te blameer vir sy eie mislukkings nie. Daardeur kan hulle moontlik elkeen met ‘n grief teen die ANC, wittes of groot maatskappye in hulle ondersteunerskorps bymekaarmaak.

Floyd Shivambu se verdediging van pres. Mandela as leier van die struggle en uiteensetting van die EFF se plan van aksie wat onlangs in Politicsweb gepubliseer is, bied ‘n boeiende blik op Shivambu en die linkse swart nasionaliste se persepsie van die geskiedenis. Dit is ook die moeite werd om in ag te neem dat Shivambu, anders as Malema, nie kriminele klagte in die gesig staar nie. Hy gaan dus nie maklik van die toneel verdwyn nie.

Wat beteken dit als vir Afrikaners en vir Orania?

Dit is duidelik dat Afrikaners, as vernaamste teiken vir onteiening, die meeste op die spel het om te verloor. Afrikaners het tot op hede hul toevlug by die liberale waardes van die DA gesoek, maar aan die een kant kan die EFF ‘n groter kans hê om die ANC uit die kussings te lig as die DA en aan die ander kant is daar volgens die SAIRV geen beduidende beleidsverskille tussen die DA en die ANC meer oor nie. Daarmee word die politieke toneel al vyandiger.

Dit beteken dat Afrikaners diep sal moet delf op soek na innerlike krag om die veerkragtigheid te ontwikkel om die komende uitdagings die hoof te bied. Voorbereiding is immers altyd beter as voorspelling.

Orania is daarteenoor besig om prakties te demonstreer hoe ‘n ontwikkelingsekonomie gedóén word: met eie instellings, trots op eie werk en die absolute afwesigheid van ‘n afhanklikheidskultuur.

In my volgende bloginskrywing sal ek die soeklig werp op hoe Orania se eie instellings suksesvol verminderde risiko en groter ekonomiese groei bewerkstellig.