Vroeër die maand het meer as twee miljoene Katalane aan `n referendum oor `n onafhanklike Katalonië deelgeneem en meer as 80 persent van daardie deelnemers het aangedui dat hulle ten gunste is van onafhanklikheid van Spanje. Dit kan egter nie as `n amptelike referendum beskou word nie aangesien so `n stemming slegs deur Madrid uitgeroep kan word. Dit maak dit egter meer indrukwekkend aangesien dit sonder die finansiële en logistieke ondersteuning van die staat plaasgevind het. Daar was twee vrae op die stembrief: Moet Katalonië tot `n staat verklaar word en indien wel moet dit `n onafhanklike staat wees? Katalonië, wat die gewilde toerismebestemming Barcelona insluit, is gedurende die laat 1700’s deur Spanje verower.
Gedurende die twintigste eeu het Katalonië `n mate van outonomie geniet wat later ook weer herroep is. As `n gebied wat ekonomies sterk staan word dit `n toenemende frustrasie vir die bykans sewe miljoen Katalane om aan die Spaanse regering onderhewig te wees. Verskeie buitelandse besoekers verkeer onder die indruk dat daar geen verskil is tussen Katalane en Spanjaarde nie. Die waarheid is egter dat Katalane `n eie taal en kultuur het en dat daar reuse verskille tussen die twee groepe is. Oor die afgelope jare het die Katalane op verskeie maniere hul ongelukkigheid met Spaanse heerskappy betoon. Die bekendste is die drapering van `n banier by `n Formule 1-wedren met die woorde: “Catalonia is not Spain.” Talle ander oorspronklike vorms van protes het gevolg. Tydens een protesaksie het drie miljoen Katalane `n ‘V’ vir ‘Victory’ in die strate van Barcelona gevorm. Die veldtog het aanhou momentum opbou en selfs `n weiering deur die owerheid van die dag kon nie verhoed dat hulle by die stembus aandui wat hulle in die toekoms wil sien gebeur nie.
Daar is `n paar lesse wat Afrikaners wat selfbeskikking nastreef by Katalonië kan leer. Eerstens het hulle daarin geslaag om miljoene mense te mobiliseer om aan protesaksies deel te neem. Op een slag bykans 50% van die bevolking. Die protesaksies het die verbeelding aangegryp maar, selfs belangriker, was nie militant nie en het vreedsaam verloop. As daar na foto’s van die Katalaanse stryd om onafhanklikheid gekyk word sien ons ook dat die jonger geslag betrek is en dat aksies kleurvol en modern was. Selfbeskikking is `n edele strewe. Ook `n baie moderne tendens as daar na die res van die wêreld gekyk word. Dit is belangrik dat dié edele strewe nie besoedel word deur militante, rassistiese en onwettige optrede nie.
Ek het al van te vore hierdie punt gelig. Die streke oor die wêreld wat selfbeskikking nastreef, het almal een ding in gemeen. Hulle is streke/areas. Met grense wat klaar vasgestel is met die mense wat klaar daar woon. Indien Katalonië wel sou slag om selfbeskikking te kry, gaan daar basies geen lede van die Spaanse bevolking wees wat gaan trek na Katalonië nie. Ek dink in SA is die strewe na selfbeskikking uniek. In SA bly Afrikaners (wat selfbeskikking wil hê) oral binne die land. Sommige selfs buite die land. Hoe kan selfbeskikking nagestreef word sonder ‘n blyplek ? En selfs al is daar ‘n afgebakende streek, soos Orania, hoe bereid gaan mense wees om te trek vir selfbeskikking ?
Ek probeer nie selfbeskikking afkraak nie. Ek wys net dat daar meer en groter struikelblokke vir Afrikaners gaan wees. Daar is ook die ekonomiese faktore wat in ag geneem moet word, vir ‘n nuwe onafhanklike land om homself te onderhou (belastings, BBP, uitvoere)? Wie gaan die bank wees, gaan instansies, soos bv. Absa, bereid wees om in die nuwe land te werk ?
Ons kan drome en ideale nastreef, maar ek twyfel of mense al realisties gaan sit en dink het oor die storie. Ek is seker die leiers van die selfbeskikking beweging het al gedink daaroor, maar wat die alledaagse Afrikaner ? Besef hulle wat voorlê ?
Pierre,
Baie minder pyn, smart en moeite lê vir ons voor op ‘n berekende, beplande, en beheerste vryheidspad, as wat daar slegte dinge vir ons voorlê as uitgelewerde onderdane onder ons onderdrukkers.
Verseker sal vryheid ‘n groot prys hê, en dis ook hoe dit hoort – dis nie per toeval dat ‘n geslag Afrikaners wat die beste tye geniet het wat Republiekwording gebring het, juis die was wat Afrikaner vryheid weggegee het asof dit niks werd was nie.
Jy wonder of mense sou trek vir selfbeskikking……wel……mense trek nou reeds vir iets soortgelyks, en nie na die buurdorp toe nie – hulle trek Australië en Nieu-Seeland toe daarvoor. Vele mense sal na die koue kant van die maan trek as jy hulle ‘n goeie werk daar kon aanbied. Mense is baie meer mobiel as wat mens reken. Lei dit enige twyfel dat as daar vandag ‘n Afrikaner Swazilandjie in Suid-Afrika was, dat bykans almal nie sou probeer plan maak om daarheen te gaan nie?
Die belangrike ding op hierdie oomblik is egter nie dat almal trek nie, maar dat almal aktief betrokke raak by die Oraniabeweging – ons moet die krag in ons eendragtigheid herwin.
Hoe meer van ons saamwerk, hoe gouer is ons vry.
Hi Johan,
Ek sien baie goeie ontwikkeling daar en twyfel nie een oomblik dat die beweging ‘n sukses sal wees nie. Ek hoop julle manne dink daaraan om ‘n krag stasie te bou. Die mense sal kom. Dit kan julle weet
‘n Sonkragaanleg word beplan.
Goed gesê Johan!
Pierre, die twee belangrikste punte wat jy opper is grond en ekonomie. Jy vra, baie geldig, of Afrikaners bereid sal wees om na Orania te verhuis. Ek kan eerstens noem dat Orania in die stadium `n bevolkingsgroei van 10% per jaar beleef. Tweedens is die ekonomiese aktiwiteite van so `n aard dat dit vir inwoners moontlik is om `n lewe hier te maak. Ons mediese dienste brei uit en entrepreneurs vestig ondernemings wat tot werkskepping bydrae.
Dit bring my by jou tweede punt, die ekonomie. Ons het reeds `n privaat bankinstelling, Orania Spaar en Krediet (OSK), wat finansiële dienste lewer. OSK bied spaarrekeninge, eiendomsfinansiering en verskeie ander dienste. Orania beleef tans `n groeifase en soos wat die gemeenskap groei word dit ook vir meer mense prakties om hier te kom vestig. Wat baie belangrik is, is die feit dat Orania `n selfstandige ekonomie vestig. Oraniërs woon en werk dus in die dorp en pendel nie na ander plekke.
De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden heeft in de 18e eeuw gepoogd de vrede te bewaren in Europa. Door de Vrede van Utrecht is de Spaanse Successie-oorlog beeindigd. Madrid steunde de Franse troonopvolger, Barcelona steunde de Oostenrijke troonopvolger. Madrid won de machtsstrijd met Barcelona.
James.Ek is nie n ekonoom nie,maar n ding wat my deesdae baie bekommer is die feit dat ons Rand so kan verswak soos wat gebeur het in Zimbabwe met die Zim dollar dat ons niks met ons swaar verdiende pensioen geldjies kan koop nie.Hoe gaan dit die ekonomie van Orania beinvloed of is daar dalk n manier om die rand te verskans teen sulke drastiese veranderinge.
Johann, ek is self nie `n ekonoom nie maar lees die artikels oor `n moontlike “Plan B” met groot belangstelling. Van al die kundiges maak Flip Buys se stelling vir my die meeste sin naamlik dat `n emigrasieplan nie so doeltreffend is soos `n selfhelpgemeenskapsplan nie.
Orania is egter nie `n Plan B nie, maar `n proaktiewe manier om die uitdagings in Suid-Afrika aan te spreek. Die versterking van `n gemeenskap soos Orania is ook `n manier om ekonomiese sekerheid te bevorder.