Die Verenigde State van Amerika word deur baie federaliste voorgehou as ‘n voorbeeld van hoe mag na state afgewentel kan word. In die VSA is dit nie net state wat oor omvattende bevoegdhede beskik nie, maar ook distrikte en munisipaliteite.
Die afgelope paar dekades is daar egter ‘n voortdurende agteruitgang van die federale stelsel in die VSA. Die stryd tussen federaliste en dié Amerikaners wat sentralisme nastreef, is nie iets nuuts nie. Dit het reeds gedurende die negentiende eeu bestaan.
Tydens die negentiende eeu en die eerste helfde van die twintigste eeu is die verlies aan federalisme in die VSA hoofsaaklik gekenmerk deur wetgewing oor belasting, invoertariewe en die ontwikkeling van ‘n sterk sentrale weermag. Die afgelope paar dekades is meer en meer mag egter ook in die wetgewende gesag gesentreer deurdat die kongres in Washington DC toenemend wetgewing begin deurvoer het wat state verplig het om sekere stappe te neem. Veral op die terreine van onderwys en gesondheid is daar sodanig gesentraliseer dat bitter min beleid nog deur state bepaal kan word.
Sentralisme in die VSA is egter die afgelope paar maande na ‘n nuwe vlak geneem deur uitsprake van die hooggeregshof. Een voorbeeld is die onlangse uitspraak oor gay-huwelike. Tot voor die uitspraak was sodanige huwelike wettig in 36 Amerikaanse state en in die oorblywende 14 state was dit onwettig. Die hofuitspraak wat sulke huwelike tot ‘n nasionale reg bevorder, het egter state se mag om hieroor te besluit vernietig.
Ook onlangse uitsprake oor gesondheidsorg en die rol van geloof in die openbare lewe het bewys dat die VSA meer en meer ‘n sentralistiese land word wat beheer word deur ‘n sterk sentrale regering. Beide die uitvoerende, wetgewende en regsprekende gesag tree voortdurend op binne ‘n terrein wat eintlik vir die state gereserveer is.
Beide die Demokrate en die Republikeine is vandag sentralistiese partye wat voortdurend magte wil opwentel, in plaas daarvan om dit te desentraliseer.
Die agteruitgang van federalisme is ook aanwesig in Australië. Is federalisme besig om uit te sterf? Dalk wel in die VSA, Australië en enkele ander lande, maar definitief nie in die res van die wêreld nie. Een voorbeeld van ‘n land waar federalisme steeds sterk is, is Duitsland waar veral Beiere in die Suid-Ooste van die land voortdurend sy regte as staat opeis en sodoende ‘n unieke kulturele karakter behou. In Kanada het die Franssprekendes in Quebec ook uitgebreide magte.
Die Konserwatiewe Party in Engeland het die afgelope tyd ‘n interessante nuwe rigting ingeslaan om magte na munisipaliteite af te wentel. Hulle beplan om dit oor die volgende paar jaar voort te sit.
Suid-Afrika het gedurende die negentigerjare ook ‘n goue geleentheid gehad om ‘n meer federalistiese land te word. Die swak onderhandelaars van die NP en die ANC se sentralistiese drange het dit egter verhoed. ‘n Federale Suid-Afrika sou vir die Afrikaner ‘n eie plek kon verseker. Ook vir die Zoeloes, Xhosas en ander volkere. Die stryd is egter nie verlore nie. Volkere regoor die wêreld wat groepsregte ondersteun moet aanhou om federalisme te bevorder.
Satan voer onvermoeid ’n politieke oorlog teen die mensdom. God se orde vir volke is gebaseer op die beginsel van onafhanklike en selfbeskikkende volke wat elk sy eie regering en grondgebied het. Volgens Handelinge 17:26 het die Here grense tussen die volke gestel. Die heel eerste rebellie wat Satan teen die bestaande orde van onafhanklike volke aangeblaas het, was by die vestiging van die antieke Babiloniese Ryk en die bou van die toring van Babel. Die grondmotief vir hierdie poging was politieke, godsdienstige, ekonomiese en taalkundige eenheid op aarde (Gen. 11:4-6). Dit was egter verkeerd in die oë van die Here, daarom het Hy self hulle planne verwar en die deelnemende volke laat wegtrek om sonder oorheersing van ’n wêreldregering hulle eie regerings in te stel en hulle eie bestaan te voer.
Die gevolg van die mensdom se sondigheid en rebellie teen God is hulle verdraaide doelstelling van wêreldeenheid, wat na magsmisbruik deur ’n goddelose diktator sal lei. Die Here beoog wél die skep van wêreldeenheid, maar op sy eie voorwaardes, onder sy eie wette en onder sy eie wêreldleier, die Here Jesus Christus as Koning van die konings en Here van die here. Die rede waarom God wêreldeenheid afkeur wat op enige ander wyse tot stand kom, is omdat dit ’n eenheid sal wees van rebelle onder die leiding van die hoofrebel, Satan, wat vir ’n paar jaar lank daarin sal slaag om so ’n koninkryk te vestig.
Die duiwel het nooit sy planne vir ’n alternatiewe orde gebaseer op die internasionale politieke oorheersing van volke laat vaar nie. Verskeie goddelose wêreldregerings het deur die eeue heen ontstaan. Hulle het almal die volke onderdruk, ’n heidense wêreldgodsdiens op hulle afgedwing, en deur middel van net een taal regeer. Daar was ook verskeie resente onsuksesvolle pogings in hierdie rigting, waarvan die mees onlangse dié van Hitler in die Tweede Wêreldoorlog was.
Telkens wanneer Satan hierdie doelwit probeer bereik, berei hy vir hom ’n sterk leier voor wat ’n magsposisie verkry en homself as ’n politieke en militêre diktator vestig. Deur magsuitbreiding lyf hy dan ander volke by sy ryk in en bevorder só sy planne vir wêreldheerskappy. Weens hulle inherente immoraliteit, korrupsie, en die onderdrukking en uitbuiting van volke het hierdie ryke egter altyd weer tot ’n val gekom.
Volgens die Bybel gaan Satan voor die wederkoms van Christus een van sy grootste pogings aanwend om God se orde van selfbeskikkende volke omver te werp en in die plek daarvan ’n nuwe wêreldorde van internasionale politieke, godsdienstige, ekonomiese, sosiale en taalkundige eenheid in te stel. Die man wat hy vir hierdie taak voorberei, word in die Bybel die Antichris genoem, asook die mens van sonde, en die dier. Die wêreldryk wat hy sal vestig, sal ’n herhaling van die Babiloniese Ryk van Nimrod wees, daarom word die eindtydse ryk van die Antichris op ’n gepaste wyse Babilon genoem (Op. 17 en 18).
Net soos Nimrod, sal die Antichris homself ook vergoddelik en deur misleiding en onderhandelinge ander volke oorreed om by die nuwe wêreldorde in te skakel. Dit sal aanvanklik dus ’n gesamentlike, onderhandelde inskakeling wees: “Kom laat ons vir ons ’n stad bou [as wêreldhoofstad] en ’n toring waarvan die spits tot aan die hemel reik [’n magtige wêreldgodsdiens]; en laat ons vir ons ’n naam maak [as wêreldburgers], sodat ons nie oor die hele aarde verstrooid raak nie” (Gen. 11:4).
Die diplomatieke onderhandelings vir die vestiging van ’n nuwe wêreldorde het reeds onder die leiding van Amerika, die Europese Gemeenskap, die VN en ander wêreldliggame begin. Wanneer die Antichris kom, sal hy hierdie onderhandelings deurvoer tot hulle logiese uiteinde van wêreldeenheid onder sy eie leierskap: “Hy sal een week lank [sewe jaar] met baie [nasies] ’n sterk verbond sluit” (Dan. 9:27).
Wanneer die Antichris egter as wêreldleier aanvaar word, sal dit wees ten koste van die misleide volke met wie hy ’n verbond gesluit het. Hy sal nie in hulle diens staan nie, maar in die diens van Satan self wat hom vir hierdie pos voorberei het: “… en die draak het hom sy krag gegee en sy troon en groot mag” (Op. 13:2). Dit sal na wêreldwye politieke beheer deur Satan se koninkryk lei: “… en aan hom [die Antichris] is mag gegee oor elke stam en taal en volk en nasie” (Op. 13:7).
Ons moet goed begryp dat die duiwel benewens sy aanvalle op individue en groepe ook ’n strategie volg om die volke te verlei sodat hulle aan hom dienstig kan word en by sy sataniese orde vir volke inskakel. Ons lees in Openbaring 20:3 dat die duiwel ná die wederkoms gebind sal word “sodat hy die volke nie meer sou verlei totdat die duisend jaar voleindig is nie.” Daarna sal hy losgelaat word en die volke nog een maal verlei deur hulle vir ’n gesamentlike stryd teen die koninkryk van God te verenig en vir militêre optrede te mobiliseer (Op. 20:7-10).
Tans word die volke polities mislei om hulle soewereiniteit prys te gee, soos bv. in Europa, en toenemend by die nuwe wêreldorde in te skakel. Individuele volke word summier van hulle godgegewe selfbeskikkingsreg beroof en by groter eenhede ingeskakel. Sodoende word lande, streke, kontinente, en uiteindelik ook die hele wêreld, polities verenig in voorbereiding op die koms van die Antichris. Dit is ’n politieke en ideologiese oorlog wat vanuit die hel teen volke gevoer word, en waarteen hulle groot weerstand behoort te bied. http://www.bibleguidance.co.za/Afrboeke/Die%20Koninkryk%20van%20Satan/Geesteswereld2.htm
Daar is steeds Afrikaners wat glo aan ‘n Konfederale sisteem van state vir Suid/Suider Afrika. Die kanton stelsel soos in Switzerland is seker ‘n sisteem wat hier kan werk.
1. Die agteruitgang van federalisme in die VSA is ‘n natuurlik proses: in die verlede was die kommunikasie tussen die state moeilik vanweê die groot afstande. Sins die kommunikasiemiddele gegroei het en veral na die IT-ontploffing, het daardie ‘afstande’ amper tot niet gegaan. Almal in die VSA praat die selfde taal, engels of amerikaans. Hierdie unifisering is dus toe te juig: eendrag maak mag.
2.Federalisme in Duitsland ? Dit verbaas my, want in 2 wêreldoorloë het die duitse volk saamgestaan en saamgegroei. Wat gaan daar aan in die suidooste ?
3.Kanada : in beginsel is dit verdeel op grond van taal. Dis reg so. Tog wonder ek of die franse op die ou end nie handdoek gaan ingooi nie.
4.Oor die nuwe tendens in Engeland, sal ek graag meer wil hoor. Is dit miskien net administratief?
5. Suid Afrika : Ons het hier 11 amptelike tale. Dit is ‘n babelse verwarring, wat voorsover ek weet nêrens elders op die wêreld voorkom nie. Slegs drastiese maatreëls sal deur oorleg tussen daardie 11 volke getref moet word wat tot’n grondverdeling kan lei in die vorm van ‘n lappieskombers.
Moenie die skuld vir einde van die apartheid op die NP plaas nie. Die KP het in ‘n hele klomp munisipaliteite ‘n meerderheid gehad maar dié nie gebruik nie (bangbroeke).