Brief in Volksblad op 30 Mei 2012. Johann Maarman in Brandpunt (Volksblad, 29 Mei 2012) verwys na outonomie en selfbeskikking as oorskietkos uit die ou Suid-Afrika.

Dit is uit so ’n opmerking duidelik dat hy die internasionaal aanvaarde beginsel van selfbeskikking en hoe dit vandag toenemend ’n rol speel in die verhouding tussen volkere en regerings oor die wêreld heen, verwar met die konsepte van rasse-onderdrukking en meerderwaardigheid.

In Suid-Tirool in die noorde van Italië het die Suid-Tirolers as Duitssprekende volk ’n groot mate van outonomiteit en streef hulle met wye steun daagliks na ’n groter mate van selfbeskikking. Dieselfde geld in Spanje waar die Baske en Kataloniërs toenemend outonoom funksioneer. Die Verenigde Nasies, Europese Unie en talle ander internasionale organisasies steun almal selfbeskikking. Dit was juis groot Westerse lande soos Amerika, Engeland en al die lande van Wes-Europa wat onmiddellik in 2008 Kosovo se onafhanklikverklaring van Serwië gesteun het.

Oor die wêreld heen is groter outonomiteit, selfbeskikking en in baie gevalle federalisme en die desentralisering van magte die metode waarvoor minderhede onderhandel om die voortbestaan van hul kultuur, taal en tradisies te verseker.

Die Suid-Afrikaanse Buro vir Rasse-aangeleenthede (Sabra) het reeds in die 1970’s ná deeglike navorsing bepaal dat apartheid nie volhoubaar was nie en dat die Afrikaner se voortbestaan eerder binne ’n bestel waar alle etniese groepe gelyk gestel word en waar Afrikaners beheer oor hul eie lot verkry, verseker sou kon word. Gedurende die 1970’s en 1980’s was hierdie standpunt ongewild, maar het Sabra voortgegaan om dit toe te pas en is Orania later aangekoop as ’n poging om binne ’n streek van Suid-Afrika groter outomiteit vir die Afrikaner te beding. Selfbeskikking en apartheid is dus twee wêrelde van mekaar verwyder. Die een het een etniese groep as meerderwaardig tot ’n ander geag, die ander beskou alle etniese groepe gelyk voor die reg.

Dit is eintlik jammer om te sien dat mense baie keer dink dat selfbeskikking en die Orania-model ’n poging is om apartheid te behou, of weer iets soos apartheid daar te stel.

Die media en kommentators kan en moet meer doen om Suid-Afrikaners beter in te lig oor die moontlikhede wat selfbeskikking en konsepte soos federalisme vir Suid-Afrika en sy diverse groepe inhou. Die Suid-Afrikaanse Grondwet onderskryf self die beginsel van selfbeskikking en daarom is Johann Maarman se vergelyking van selfbeskikking as ‘‘oorskietkos uit die ou Suid-Afrika’’ nie net verkeerd nie, maar ook ’n klap in die gesig van die internasionale gemeenskap en die Suid-Afrikaanse Grondwet wat selfbeskikking juis as antwoord op etniese konflik en die vernietiging van minderheidskulture bied.